مسلما اگر کمی عاقلانه بیندیشیم در می‌یابیم ملاک انسانیت، وجدان بیدار است، کردار و رفتار شایسته و بشردوستانه است و نه نژاد و طایفه و قبیله…
اگر کمی منصف باشیم متوجه خواهیم شد انسان‌ها از هر جنس و رنگ و طایفه و نژادی که باشند با یکدیگر برابرند و هیچ یک بر دیگری برتری ندارند.
متاسفانه یکی از معضلاتی که امروزه دامن‌گیر جامعه ما شده است، نگاه نژادپرستانه برخی افراد به افغان‌هاست.
اگر یک افغانستانی به خاطر مشکلات و شرایط بد جامعه‌اش به کشور ما آمده، نباید نگاه غیر انسانی به او داشته باشیم و از او فاصله بگیریم و وی را به صرف «افغان بودن» از خود برانیم. مگر افغان بودن جرم است؟مگر افغان انسان نیست؟ مگر افغان حق حیات ندارد؟
برای درک بهتر این موضوع می‌توانیم به رفتار غربی‌ها با پناهجویان یا مهاجران ایرانی توجه کنیم. اگر یک ایرانی به یک کشور مانند آمریکا مهاجرت کند پس از مدتی از تمام حقوقی که به مردم آن کشور تعلق می‌گیرد، بهره‌مند می‌شود.
ما باید درک کنیم که تحصیل یک حق همگانی است. چرا ما باید کودک افغان را از کاری محروم کنیم که حق همه بشر است؟ حق مسلم کودک افغان است که به تحصیل بپردازد و نژاد و قوم و طایفه افراد هیچ‌گاه سبب نمی‌شود که آن‌ها از تحصیل باز بمانند.
نکته مهم و قابل تامل این است که کودک افغانستانی و مدرسه نرفته امروز تبدیل می‌شود به بزهکار فردا…می‌شود مجرم آینده…
ما باید بدانیم که هر کس مسئول کار خودش است و اگر کسی جایی و زمانی مرتکب جرم و اشتباهی شود، تنها و تنها خودش مسئول کارش است و تنها خودش می‌بایست مجازات شود و نه قومش، نه طایفه‌اش و نه هم‌نژادهایش…
چه بسا ایرانی‌هایی بوده‌اند که در خارج از کشور مرتکب جرایم بزرگی شده‌اند؛آیا مردم آن کشور باید انگشت اتهام به سوی همه ایرانی‌ها بگیرند و بگویند همه ایرانی‌ها مجرمند و همه را با یک چوب برانند؟
بیایید نگاه‌های نژادپرستانه خود را کنار بگذاریم، بیایید کمی انسانی بنگریم.
بهاره علیرضایی، عضو تحریریه انارپرس
