شعر زیر سروده محمد گرجی، شاعر اناری است.
شبی در خواب دیدم قبر خالی
گفتگو کردم شنیدم حرف عالی
گفت هر آنکه عبادت با عمل کرد
کار منکر بازجویی با عسل کرد
گفت جانت گر ز دین آباد کردی
قبر، منزلگاه عقبا شاد کردی
هر کسی رهرو آل عبا شد
جامه دین بر تن او دلربا شد
گر نمازت را ادا کردی به وقتش
وقت رفتن شادمان هستی و دلکش
گفتمش پس مارها و مورهایت
پس چرا در توست ناگه بی نهایت
با صدایش که همه با غم عجین بود
صحبت آن قبر با بنده چنین بود
گر بیاری یک کفن حتی ز مردم
چون شدی داخل ز قبرت آن شود گم
گفت این گونه سخن را که خدایش
هر کسی ناموس مردم زد صدایش
روز محشر من کنم وافر عذابش
خلعتی بر وی بپوشم جنس آتش
گفت غیبت گر کنی دنبال فردی
گو فشارش می دهم نادم بگردی
نوش دارو گر ز راه خویش آری
با ولایت گر شوی درمان تو داری
گرجیا شکر و عبادت با عمل کن
عارفانه گو سخن نورش بغل کن
