مجید قیصری، نویسنده در گفتگو با خبرنگار ایلنا گفت: اگر به دنبال این هستیم که انقلاب اسلامی مستقیم در داستان‌ها و فیلم‌ها تحلیل شود واقعا با شرایط سانسوری که بر فرهنگ و هنر حاکم است، نمی‌توانیم انتظار زیادی داشته باشیم. وقتی فیلم «کاناپه» کیانوش عیاری کنار گذاشته می‌شود و هنوز بعد از ۴۰ سال نمی‌توانیم زنی را در خانه خود و در کنار محارمش عینی و ملموس به تصویر بکشیم یعنی هنوز در بیان مسائل محدودیت‌هایی داریم. آنچه که باید گفته شود و آنچه که از اول انقلاب و سال‌های ۵۸-۵۷ گذشته و نتیجه‌اش را حالا می‌بینیم در قالب فیلم و داستان گفته می‌شود منتها برخی می‌خواهند بشنوند و برخی نمی‌خواهند بشنوند.
این نویسنده درباره برخی محدودیت‌ها برای نگارش ادبیات داستانی انقلاب و اعمال متفاوت این محدودیت‌ها بر نویسندگان مختلف نیز اظهار داشت: در مملکتی زندگی می‌کنیم که تصویر آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی پیش از فوتش چندین سال در تلویزیون نمایش داده نمی‌شود. در کتاب‌های درسی نام او حذف شده و بردن نام آقای سیدمحمد خاتمی نیز با ممنوعیت همراه است. میرحسین موسوی از اول انقلاب مسئولیت‌هایی داشته و در دوران جنگ نخست وزیر بوده اما برخی حتی حاضر نیستند نامش را بشنوند. واقعا در این شرایط توقع داریم که ادبیات داستانی انقلاب خلق شود؟
قیصری تاکید کرد: آیا این گفتمان اجازه می‌دهد که به تحلیل هرآنچه که در روند انقلاب اتفاق افتاد از تسخیر لانه جاسوسی و جنگ و … بپردازیم؟ معلوم است در شرایطی که عده‌ای نمی‌خواهند صدایی غیر از صدای خودشان شنیده شود ادبیات انقلاب اسلامی جدی و تاثیرگذار برای نسل جوان هم چندان پا نمی‌گیرد. وقتی نمی‌توان به نقد گفتمان غالب و حاکم پرداخت دیگر حرفی نمی‌ماند که داستان و روایت از آن استخراج شود.
