شعر زیر سروده مریم نامور شاعری اناری است.
امیدوار نباشید ، این جهان پوچ است
نمی زند در ِ ما را کسی ، زمان پوچ است
به درد و غم گذراندیم عمرمان را هم
چه باک بگذرد این عمر؟ سالیان پوچ است!
دعای ما به اجابت نمی نشیند ، نه!
که هم زمین و هم آبی ِ آسمان، پوچ است
به غصه خوردن ِ دائم ، هنوز مشغولیم
میان ِ این همه آزار ، آب و نان پوچ است!
به حکم خنجرِ بر پشت مان نشسته دوست
همیشه واژه بی رنگ «مهربان» پوچ است
در این غزل که پر است از شکایت ِ بیخود
پی ِ چه می گردی؟ کل ِ داستان پوچ است