چند روز قبل یکی از دبیران یکی از مدارس پیشدانشگاهی انار با «تعابیری بیادبانه»، روحانی رئیسجمهور را مورد تخریب قرار داده است.
وی که قبلا یکی از مسئولان اجرایی انار بوده و در کلاس درس سخن میگفته، پس از استفاده از تعابیر بیادبانه در خصوص رئیسجمهور، این را هم اضافه کرده که از کسی ترسی ندارد.
در این زمینه ذکر چند نکته ضروری است:
۱- چرا و به چه دلیلی یک معلم باید به استفاده از تعابیر بیادبانه در خصوص رئیسجمهور افتخار کند؟ وقتی زبان منطق وجود دارد و میتوان با منطق سخن گفت، چرا کلام به تعابیر نامناسب آلوده میشود؟ آیا شأن و جایگاه معلم اجازه میدهد که در کلاس درس الفاظی نامناسب به کار برد؟
۲- بدون شک برخی افراد به عملکرد دولت و شخص رئیسجمهور انتقاد دارند و این حق طبیعیشان است که انتقاد خود را بیان کنند اما انتقاد اگر بر پایه و اساس اصولی استوار باشد، هرگز به ناسزاگویی یا استفاده از تعابیر نامناسب آلوده نمیشود.
۳- استفاده از تعابیر بیادبانه در خصوص رئیسجمهور آیا این پیام را به دانشآموزان نمیدهد که میتوانند در خصوص هر چیزی در جامعه بیادبانه سخن بگویند؟ نتیجه چنین پیامی چه چیزی بر آموزش یا پرورش جامعه میافزاید؟ آیا این معلم به لایههای پنهان خشونت کلامی و گسترش آن اندیشیده است؟
۴- امید است این معلم شجاعت خود را در راه بهتری صرف کند و آموزش و پرورش انار نیز به وزیدن نسیم اعتدال در سیستم اداری و آموزشی در شهرستان کمک کند.