برخی مردم به استفاده بعضی از جوانان از ترقه‌ها در پایان مراسم عروسی‌ها در انار انتقاد جدی دارند.
همچنین حرکات خطرناک موتورسوران نیز در مراسم عروس‌کشان یکی دیگر از انتقاداتی است که مردم مطرح می‌کنند.
شاید اولین و راحت‌ترین راه‌حلی که بعضی پیشنهاد می‌دهند برخورد پلیسی با افرادی باشد که دست به چنین حرکاتی می‌زنند اما این راه هیچ مساله‌ای را حل نمی‌کند، فقط شاید برای مدتی محدود صورت مساله پاک شود.
در مسائل اجتماعی باید دنبال ریشه‌یابی اساسی مساله و راه‌حل اجتماعی بود.
اینگونه حرکات جوانان ناشی از هیجانات انباشته شده‌ای است که هیچ راهی برای بروز آن وجود نداشته است.
جوان پر از شور و انرژی است و هنگامی که نتواند هیجانات خود را برون‌ریزی کند، این هیجانات به مرور آن‌قدر انباشته می‌شود که در نهایت در جایی، این هیجانات، خود را به شکل رفتارهای ناهنجار نشان می‌دهد.
باید راه را برای بروز هیجانات جوانان فراهم کرد؛ «مراکز تفریحی، برنامه‌های شاد، ورزش‌های پر هیجان و مفرح و…» از جمله راه‌هایی است که می‌توانند به برون‌ریزی بخشی از این هیجانات کمک کنند و از تبدیل آن به ناهنجاری جلوگیری کنند.
تردیدی نیست که یکی دیگر از مسائلی که باعث بروز این نوع ناهنجاری‌ها می‌شود، حل نشدن مساله ارتباطات دختران و پسران است. در کشور ما از همان آغاز کودکی، تفکیک جنسیتی دختر و پسر شروع می‌شود و این خود در آینده زندگی دختر و پسر به معضل جدی تبدیل می‌گردد، همان‌گونه که هم‌اکنون نیز این معضل قابل مشاهده است.
به جای تفکیک جنسیتی باید دنبال راهی بود که دختر و پسر از همان کودکی در کنار هم، حریم خود را بدانند و آموزش‌های لازم را بر اساس سن‌شان فرا گیرند. منع و سرکوب کنجکاوی‌های کودک به هیچ وجه راه مناسبی نیست که اگر بود الان نباید این وضعیت جامعه باشد. نوجوان و جوان امروزی به جای اینکه دغدغه‌اش مسائل اصلی زندگی و آینده‌اش باشد، مسائل جنسی به دغدغه اصلی‌اش تبدیل شده است. حتی آمار بالای «طلاق» و «طلاق عاطفی» نیز ریشه در ممنوعیت‌ها و سرکوب‌های گذشته دارد. به گفته مقامات قضایی یکی از دلایل اصلی طلاق در ایران «نارضایتی جنسیتی» زوجین از یکدیگر است.
شاید برخی افراد ظاهربین تمایل داشته باشند از ماهواره و شبکه‌های اجتماعی به عنوان علل بروز آسیب‌های اجتماعی یا ناهنجاری‌ها نام ببرند. این ابزارهای ارتباطی به هیچ وجه علت و ریشه ناهنجاری و آسیب اجتماعی نیستند اما ممکن است باعث شوند که یک نوع ناهنجاری شدت پیدا کند. قاعدتا «اگر مسائل جامعه حل شده باشد»، «مسائل جنسی بر اساس سن کودک و نوجوان به طور اصولی و علمی آموزش داده شده باشد (منظور از آموزش مسائل جنسی در این سنین، روابط جنسی نیست)»، «تفکیک جنسیتی وجود نداشته باشد» و «راه برای برون‌ریزی هیجانات بسته نباشد»، شمار ناهنجاری‌ها و آسیب‌های اجتماعی به شدت کاهش پیدا می‌کند و هیچگاه یک عامل بیرونی مانند ابزارهای ارتباطی نمی‌توانند خطرساز گردند و جوان از این ابزارها استفاده معقول خواهد کرد. این ابزارها همیشه خواهند بود و گسترده‌تر هم خواهند شد؛ مهم این است که ما بتوانیم با روش‌هایی که ذکر شد، مصونیت ایجاد کنیم.
طبعا اگر بخواهیم مساله حل شود، آسیب‌های اجتماعی کاهش پیدا کند، هیجانات جوانان به ناهنجاری تبدیل نگردد، باید مساله را از ریشه حل کرد. راه‌حل‌های پلیسی یا راه‌حل‌های غیرواقع‌بینانه هیچ مساله‌ای را حل نمی‌کند.
محمدرضا نسب عبداللهی
سردبیر انارپرس