انارپرس امروز به گوشههایی از پرونده چاه جانبازان، قنات امیدآباد و چاه محمدیه انار اشاره میکند.
امید است که نهادهای نظارتی در این خصوص پیگیریهای لازم را انجام دهند.
چاه جانبازان
این چاه که در شمش حفر شده و مورد بهرهبرداری قرار گرفته، بر اساس اسناد موجود، قرار بوده به جانبازان شهرستان انار واگذار شود اما این اتفاق رخ نداده است.
اسناد نشان میدهد که یک فرد عراقی به وکالت از ۹ رفسنجانی و یک شهربابکی این چاه را به یک فرد اهل گلشن انار فروخته است. این معامله در یکی از دفاتر ثبت اسناد کرمان انجام شده است.
این چاه قرار بوده به جانبازان شهرستان رفسنجان و انار واگذار شود اما چرا حداقل یک جانباز اناری در آن مالک نبوده است؟ آیا از کل جمعیت جانبازان رفسنجان و انار همین چند نفر، مالکیت داشتهاند؟ امید است که نهادهای نظارتی در خصوص صدور مجوز این چاه، مالکان اولیه و نحوه فروش آن بررسیهای لازم را انجام دهند.
قنات امیدآباد
تاریخ انار هیچگاه قناتی به نام قنات امیدآباد به خود ندیده است. اما حدود ۲۰ سال قبل به یک باره برخی افراد پروندهای به نام قنات امیدآباد تشکیل دادند و بر اساس آن نیز زمین به آنها اختصاص داده شد.
اگر این قنات واقعی است باید «مادر چاه، میلههای قنات، رائینگ قنات، پوکه قنات و مظهر قنات» نیز وجود داشته باشد.
اگر نهادهای نظارتی این موضوع را مورد بررسی قرار دهند به نتایج مهمی در خصوص عملکرد مسئولان وقت انار و رفسنجان در خصوص پرونده قنات امیدآباد دست پیدا میکنند.
چاه محمدیه شمش
برخی از باغداران عمده رضاآباد گلشن چند سال قبل اقدام به حفر غیرقانونی کانال از چاه محمدیه شمش به رضاآباد کردند که پس از رسانهای شدن ماجرا، این عملیات متوقف شد. بر اساس قانون توزیع عادلانه آب، انتقال آب از یک چاه به اراضی غیر ممنوع است اما این افراد همچنان از طریق نهادهای مختلف تلاش میکنند که آب را به هر شکل ممکن منتقل کنند.
در خصوص حفر این کانال بایستی عملکرد جهاد کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان مورد بررسی قرار گیرد.
تداوم خشکسالی ۱۵ ساله در کنار برداشتهای بیرویه از منابع آب در دشت انار باعث شده تا این دشت جزو دشتهای ممنوعه بحرانی قرار گیرد. افت سطح آبهای زیرزمینی، پیشروی جبهه آب شور و نشست دشت از جمله اثرات بحران آب در انار است.
نشست دشت یکی از بزرگترین معضلات است که باعث میشود راه نفوذ آب به سفرههای زیرزمینی مسدود گردد که این مساله به نابودی سریعتر سفرههای زیرزمینی کمک میکنند.
با وجود این بحران هولناک اما این افراد همچنان به تلاش خود برای انتقال آب ادامه میدهند.
شکی نیست که درختان پسته ۱۰ باغدار بزرگ پسته نبایستی بر حیات یک منطقه اولویت داشته باشد. اگر این آب منتقل نشود حداکثر چند باغدار بزرگ ممکن است دچار آسیب مالی شوند اما اگر آب منتقل گردد، راه برای انتقال آب از چاههای دیگر هم باز میشود و این مساله سرعت نابودی دشت انار را چندین برابر میکند و و حیات ساکنان این منطقه را با خطر مواجه میسازد.